K B Prasannakumar

''അനുഭവത്തെ കവിതകളാക്കി വാർന്നെടുക്കാനുള്ള ബോധപൂർവമായ ശ്രമങ്ങളുടെ ഉളിയോടിയവയല്ല, പൊതുവെ ഈ കവിതകളൊന്നും തന്നെ. സ്വയംഭൂവാകുന്ന വിഗ്രഹങ്ങളെപ്പോലെ, കണ്ണും കലയും കാലം കൊണ്ടുമാത്രം മിഴിയുന്ന മലമൂർത്തികളെപ്പോലെ, കാവ്യകലയുടെ തട്ടകങ്ങളിൽ നിലപാടുകൊണ്ട് സാന്നിധ്യങ്ങളാണവ. ചുറ്റുമതിലും നാലമ്പലവും കൊടിയേറ്റും ആറാട്ടുമില്ല. ഇഹത്തിന്റെ പോക്കുവരത്തുകൾക്കിടയിൽ വല്ലപ്പോഴും ഒരാണ്ടുപൂജയോ നെയ്‌വിളക്കോ മാത്രം. നേർച്ച നടത്താനെത്തുന്ന, കണ്ണും കാതും പാകപ്പെടുത്തിയ അനുവാചകനോട് കൃഷ്ണവും ജലാർദ്രവും മൃതിഭേദകവുമായ മന്ത്രസ്വരത്തിലാണെങ്കിലും അവ സംസാരിച്ചുതുടങ്ങും.'' - കെ രാജഗോപാൽ